نیایش

۱۳۸۹ بهمن ۳, یکشنبه

 

خدایا به من زیستنی عطا کن که در لحظه ی مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است،حسرت نخورم
و مردنی عطا کن که بر بیهودگیش سوگوار نباشم.
برای اینکه هرکس آنچنان می­میرد که زندگی می­کند




خدایا،بگذار تا آن را، مرگ را، من خود انتخاب کنم،اما آنچنان که تو دوست می­داری
خدایا تو چگونه زیستن را به من بیاموز
چگونه مردن را خود خواهم آموخت

خدایا مرا از این فاجعه ی پلید مصلحت پرستی،که چون همه کس گیر شده است،وقاحتش از یاد رفته و بیماری ای شده که از فرط عمومیتش هرکه ازآن سالم مانده باشد،بیمار می­نماید،مصون بدار
تا به رعایت مصلحت،حقیقت را ذبح شرعی نکنم........