سلام
هنر برای انسان یا هنر برای هنر
من به شخصه از هنر برای هنر خوشم نمیاد یعنی به نظرم کاری عبث و بیهوده است.واسه همینه که از خیلی از آهنگای رپ بیشتر از پاپ خوشم میاد.مسئله ی رپ اینجا محل اشکال است و باید درست بررسی شود!!
منظورم از رپ،آهنگای مثل هیچکس و بهرام و یاس(البته تا قبل از حوادث بعد از انتخابات ازش بیشتر خوشم میومد؛نمودم چرا ساکته!) هست.البته از شاهین نجفی هم خوشم میاد ولی چون تو آهنگاش درباره ی واقعیت ها خیلی بی پرده حرف میزنه برای کسایی که تازه وارد رپ شدن یا از رپ خوششون نمیاد خوب نیست.
اینجا نمیخوام تبلیغ برای رپ کنم و یا به طور اختصاصی درباره ی رپرا حرف بزنم.میخوام جامعه رو با این سبک بیشتر آشنا کنم.جدای از تاریخچه و مقدمات کلی این سبک؛ رپ در واقع یک نوع موسیقی اعتراض‌آمیز خیابانی است.
این موسیقی از پیش پا افتاده‌ترین , سهل‌ترین و خیابانی‌ترین کلمات استفاده می‌کند، بدون این که از حیث ادبی بتوان این نوع استفاده را نقد کرد. در نوشتن متن ترانه‌های رپ، هیچ الزامی برای رعایت قوانین ادبی وجود ندارد. موسیقی رپ به موضوعاتی از جمله: اختلاف طبقاتی، ریاکاری، دعواهای خیابانی، فرهنگ غالب جهانی و همچنین بحران‌های سیاسی می‌پردازد. کلام آن اگرچه قافیه‌هایی ضعیف دارد و در نگاه بسیاری شعر ناب به حساب نمی‌آید، اما با همین سادگی و بی پیرایگی خود می‌کوشد معنایی دیگر از زندگی اجتماعی را به ما یادآوری کند، که بعدی از زندگی مردم کوچه و خیابان است. به نحوی می‌توان گفت چارچوب تعیین شده موسیقی را که دارای قوانین سخت و مشخص است را خرد می‌کند تا موسیقی در دسترس عامی ترین افراد جامعه قرار گیرد
من این تاپیکو تو کلوب هم درست کردم ،اگه کسی خواست اونجا هم میتونه نظر بده.
0 نظرات:
ارسال یک نظر